Baptyści i służba

“Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”.
Mateusza 25:40

Jednym ze sposobów, w jaki baptyści starają się żyć zgodnie ze swoją wiarą, jest zaspokajanie wszystkich potrzeb ludzi. Na wiele sposobów na całym świecie baptyści łagodzą ludzką krzywdę w imię Jezusa.

Podstawy służby

Baptystyczna służba ludziom jest zakorzeniona w podstawowych wierzeniach i ustroju baptystów. Taka służba nie jest dodatkiem, ale integralną częścią tego, kim są baptyści. Powody, zakres i charakter posługi odnoszą się do podstawowych przekonań baptystów.

Baptyści podkreślają znaczenie panowania Jezusa Chrystusa. Pan Jezus wzywa swoich uczniów do służenia innym.

W swojej służbie Jezus dał przykład troski o wszystkich ludzi i o ich całkowite potrzeby. Z troski o fizyczne potrzeby ludzi sprawił, że niewidomi przejrzeli, niewładni zaczęli mówić językami, ułomni chodzić, a chorzy wyzdrowieli (Mt 11:5). Obdarzył zdrowiem psychicznym i emocjonalnym obłąkanych ludzi. Zapewnił szacunek do samego siebie i akceptację wyrzutkom społecznym, takim jak nieuczciwy poborca podatkowy i cudzołożna kobieta.

Co więcej, Jezus jako Pan nauczał, jak ważna jest służba. Oświadczył swoim uczniom: “Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli miłość mieć będziecie jedni ku drugim” (J 13:35). Zapytany, jakie jest największe przykazanie Prawa, odpowiedział, że jest ono dwojakie: miłość do Boga i miłość do bliźniego (Mt 22:37-40). Jezus wskazał, że miłość bliźniego przejawia się w czynach miłosierdzia wychodzących naprzeciw potrzebom. Oświadczył, że podstawą wiecznego osądu życia jest to, jak dobrze każdy człowiek zaspokaja potrzeby innych (Mt 25:31-46).

Baptyści są oddani autorytetowi Biblii dla wiary i praktyki. Biblia wyraźnie wskazuje na znaczenie służby na rzecz wszystkich ludzkich potrzeb. Biblia naucza, że mamy kochać nie tylko słowami, ale i uczynkami współczucia (1 Jana 3:17-18). Nowy Testament opisuje, w jaki sposób czyniły to najwcześniejsze kościoły.

Baptyści wierzą, że zbawienie przychodzi tylko przez odpowiedź wiary na dar łaski Bożej w Jezusie Chrystusie. Nie jesteśmy zbawieni przez dobre uczynki, ale przez wiarę. Jednakże zbawienie ma skutkować dobrymi uczynkami: “Jesteśmy Jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków” (Efezjan 2:10). “Wiara bez uczynków jest martwa”, naucza Biblia (List Jakuba 2:20).

Osoby zbawione przez wiarę w Jezusa Chrystusa jako Pana i Zbawiciela stają się wierzącymi kapłanami (1 Piotra 2:5; Objawienie 1:6). Każdy wierzący kapłan ma obowiązek usługiwania innym. Posługa nie jest zadaniem tylko dla pastorów i diakonów, ale dla wszystkich wierzących kapłanów. W obliczu oszałamiającego wachlarza ludzkich potrzeb, wierzący kapłani mają wykorzystywać swoją kompetencję duszy, aby znaleźć i podążać za Bożą wolą dotyczącą tego, które potrzeby zaspokoić. Polegają przy tym na umocnieniu (Dz 1:8) i przywództwie Ducha Świętego (Ga 5:25).

Baptyści praktykują kongregacyjne zarządzanie kościołem, autonomię lokalnego kościoła i dobrowolną współpracę. Denominacja baptystyczna nie dyktuje – nie może dyktować – kościołom, jakie posługi mają wykonywać lub jak mają się odnosić do siebie nawzajem w służbie. Kościoły wykonują szeroki zakres posług. Pracują również razem w ramach dobrowolnej współpracy, aby zapewnić posługę poza lokalnym zborem poprzez pracę stowarzyszeń, konwencji, towarzystw i związków.

Silne przywiązanie do wolności religijnej doprowadziło baptystów do prowadzenia posługi bez przymusu. Jednostki i kościoły mogą swobodnie wybierać, jakie posługi chcą prowadzić. Służby są zapewniane przez dobrowolne ofiary baptystów (2 Koryntian 8: 1-8), a nie przez fundusze zebrane z podatków lub ocen denominacyjnych, z których oba wiązałyby się z przymusem. Służba baptystyczna jest zakorzeniona w dobrowolnym uczestnictwie, wsparciu i współpracy.

Zakres służby

Zakres służby baptystów opiera się na przykładzie i naukach Jezusa oraz instrukcjach Biblii. Dlatego służba jest dla całej osoby, dla wszystkich ludzi i we wszystkich miejscach.

Całościowa osoba jest przedmiotem troski służby baptystów – duchowej, fizycznej, umysłowej, emocjonalnej i społecznej. Potrzeby fizyczne są zaspokajane poprzez takie posługi, jak dostarczanie żywności, odzieży, wody, schronienia i opieki medycznej. Potrzeby psychiczne i emocjonalne są zaspokajane przez takie rzeczy jak doradztwo, odwiedzanie tych, którzy są zamknięci oraz pozytywne głoszenie i nauczanie. Potrzeby społeczne są zaspokajane poprzez społeczność, rekreację i włączanie samotnych i wyrzutków społecznych w te i inne działania. Potrzeby duchowe są zaspokajane poprzez ewangelizację, misje, uczniostwo i edukację chrześcijańską. Baptyści generalnie uważają zaspokajanie potrzeb za niekompletne, jeśli nie zawiera ono elementu duchowego, takiego jak ewangelizacja i chrześcijańskie wychowanie.

Baptyści służą również wszystkim ludziom – osobom w każdym wieku; w każdym stanie duchowym, fizycznym, emocjonalnym i umysłowym; wszystkim rasom, kulturom, klasom, filozofiom i wyznaniom; oraz wszystkim poziomom ekonomicznym, edukacyjnym i społecznym.

Służbę baptystów można znaleźć w wielu różnych miejscach. Miejskie slumsy, więzienia, obozy wojskowe, szpitale, obszary wiejskie, ośrodki dla uchodźców, miejsca klęsk żywiołowych… lista miejsc, w których baptyści pełnią swoją posługę jest długa. Służby baptystyczne można znaleźć lokalnie, regionalnie, narodowo i na całym świecie.

Metody służby

Służba baptystów jest świadczona za pomocą szerokiego wachlarza metod. Metody te są wykorzystywane przez osoby indywidualne, kościoły, instytucje i organizacje denominacyjne, takie jak stowarzyszenia i konwencje.

Zgodnie z przykładem i przykazaniami Jezusa, poszczególni baptyści służą ludzkim potrzebom. Na własną rękę, niezależnie od jakiejkolwiek organizacji, baptyści opatrują rany złamanych na duchu, odwiedzają chorych i umierających, dodają otuchy przygnębionym i prowadzą niezliczone inne posługi. Co więcej, oddane osoby tworzą korpus wolontariuszy i pracowników, którzy umożliwiają kościołom i innym organizacjom służenie ludziom.

Kościoły baptystyczne różnej wielkości i w różnych lokalizacjach służą ludzkim potrzebom. Oprócz zaspokajania potrzeb duchowych poprzez ewangelizację i chrześcijańskie wychowanie, kościoły zaspokajają inne aspekty ludzkiej krzywdy – fizyczne, psychiczne, emocjonalne i społeczne. Poradnictwo dla strapionych, jedzenie dla głodnych, ubrania dla ubogich, transport dla niepełnosprawnych… lista posług jest praktycznie nieskończona.

Instytucje baptystyczne służą zaspokajaniu ludzkich potrzeb. Baptyści zakładali szkoły i uczelnie, aby zaspokajać potrzeby edukacyjne ludzi, zanim powstały szkoły publiczne i uczelnie wspierane z podatków. Instytucje opiekujące się osieroconymi i potrzebującymi dziećmi należą do najstarszych instytucji baptystycznych. Baptyści wspierają instytucje opiekujące się osobami starszymi. Baptystyczne szpitale i kliniki służą poprzez rozległe programy kapelańskie i charytatywne. Wiele instytucji wysyła pracowników i wolontariuszy do różnych części świata w celu pełnienia służby.

Różnego rodzaju organizacje baptystyczne zaspokajają potrzeby ludzi na wiele sposobów. Niektóre z nich działają w czasie klęsk żywiołowych, takich jak powodzie, huragany, tornada i trzęsienia ziemi, aby opiekować się tymi, którzy ucierpieli. Organizacje te dostarczają żywność, wodę i ubrania oraz pomagają w odbudowie domów i kościołów. Inne zapewniają ciągłe programy, takie jak szkolenia zawodowe dla bezrobotnych i szkolenia w zakresie czytania i pisania dla tych, którzy nie potrafią czytać. Niektóre z tych organizacji działają samodzielnie, podczas gdy inne współpracują z różnymi grupami religijnymi i świeckimi.

Konwencje baptystyczne i stowarzyszenia kościołów wspierają wiele z tych instytucji i organizacji, przekazują im fundusze ofiarowane przez osoby prywatne i kościoły oraz pomagają koordynować wysiłki służby.

Wnioski

Służba w wielu formach odgrywa ważną rolę w życiu baptystów. Poinstruowani przez Biblię i upoważnieni przez Ducha Świętego, baptyści starają się służyć w imieniu Jezusa całemu człowiekowi, wszystkim ludziom i we wszystkich miejscach ku chwale Boga Ojca.

“O, chrześcijaninie, zamiast dyskutować, pozwól, że powiem ci, jak udowodnić swoją religię.
Żyj nią! Żyj nią!”
Charles Hadden Spurgeon,
pastor baptystów, Londyn, Anglia, lata 1800.